رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران با اشاره به اینکه ۲۱ هزار نفر در شهر تهران در زندان‌ها به سر می‌برند، گفت: از این تعداد ۳ درصد زنان و نیم درصد کودکان و نوجوانان هستند.
الهام فخاری در نطق پیش از دستور جلسه امروز (شصت و ششمین جلسه) شورای شهر تهران با اشاره به ابعاد اجتماعی زندان، زندانی و خانواده زندانیان در شهر تهران اظهار کرد: نگاه به آمارها نگران‌کننده است و 21 هزار زندانی در شهر تهران به سر می‌برند که از این تعداد 3 درصد از زنان و نیم درصد کودکان و نوجوانان هستند.
وی تاکید کرد: از این میان 64 درصد زندانیان متاهل هستند و با تأسف بسیار 70 درصد آنان زیر 40 سال سن دارند و حدود نیمی از زندانیان (42 درصد) جرائم مربوط به موارد مخدر دارند و جالب است که 65 درصد زندانیان معتاد هستند و همچنین 96 درصد از زندانیان جرائم غیرعمد استان تهران محکومان مالی هستند که در این بین 75 درصد از آنان به دلیل ناتوانی در پرداخت چک صادر شده به زندان افتاده‌اند.
فخاری تصریح کرد: مواد مخدر مسئله اصلی زندان و زندانیان، به اسناد آمار اشاره شده یکی از مسائلی که باعث زندانی شدن جرائم عمدی می‌شود مواد مخدر است و این مسئله آنجا بغرنج می‌شود که ما بدانیم حدود 15 هزار معتاد متجاهر در شهر تهران وجود دارند که با وجود آن که طبق تکالیف قانون باید در مراکز ترک اعتیاد نگهداری شوند ولی متأسفانه هنوز برخی از مسئولان به این باور نرسیده‌اند و با انتقال هزاران نفر از آنان به زندان‌هایی به مانند فشافویه (که اختصاص به مجرمان به مواد مخدر بالای 15 سال دارد) نه تنها باعث کنترل این پدیده نابهنجار اجتماعی نمی‌شوند که به دلیل مجاورت و همنشینی معتادان با مجرمان خطرناک، عملاً آنان از معضلی ناهنجار تبدیل به پدیده‌ای خطرناک و جامعه‌ستیز می‌کنند.
عضو شورای شهر تهران بیان کرد: آینده پرمخاطره نوجوانان، جوانان و زندان زندانی، کودکان و نوجوانان و زنان به عنوان اقشار آسیب‌پذیر جامعه هم محتاج نگاه ویژه‌ای از سوی سازمان زندان‌ها هستند و اگر چه تدبیری به مانند کانون اصلاح و تربیت توانسته تا حدی تجربه موفقی را پشت سربگذارند ولی مشکل این افراد نه در طی کردن مراحل جامع‌پذیری دوباره در کانون و تبدیل رفتار نابهنجار به هنجار است که استمرار وضعیت اصلاح شده آنان در عرصه عمومی جامعه است.
وی افزود: در واقع حضور این اقشار آسیب‌پذیر در چنین مراکزی، داغ ننگی را بر پیشانی آنان می‌زند که زدودن آن را حتی ساختارهای رسمی (به مانند گواهی سوء پیشینه) بر نمی‌تابد و در واقع با ریاکاری محض نه به دنبال برگرداندن این افراد بزهکار به آغوش جامعه که فقط به دنبال محدود کردن و کنترل کردن آنان است و این قضیه آنجا مسئله‌دار می‌شود که 70 درصد از جمعیت زندانیان زیر 40 سال سن، یعنی سن جمعیت فعال قرار دارند و عملاً جامعه از نیروی مفید و خلاقانه آنان بی‌بهره است.
فخاری گفت: نابسامانی و رنج خانواده زندانیان، آمار 64 درصدی زندانیان متاهل که درصدی از آنها صاحب فرزند هستند ما را به دریچه دیگری برای تامل و نگرانی رهنمون می‌کند. فرزندان به پدر و مادر برای رشد روانی نیاز دارند. نبودن هر کدام از آنان در خانواده علاوه بر آنکه بویژه در مورد نبودن پدر می‌تواند تنگناهای مالی به بار آورد، باعث تنش و احساس ناایمنی مداوم در خانواده می‌شود و اگر قرار باشد زندان جایی برای تنبه و تربیت باشد بدون اداره این تنش و ناامنی برای کودکان فقط ابزاری برای رنج کودکان و پایه‌گذاری نابسامانی‌های روانی برای آنان در کوتاه‌مدت و دراز مدت می‌شود و این کودکان فردا بزرگ خواهند شد و این زخم‌ها اگر التیام نیابد در جای دیگر سر باز خواهد کرد.
