طلاق تلخ است مثل …نه تلخ تر از هرچیزی است که فکرش را بکنی اما گاهی اجتناب ناپذیر خواهد بود.در این شرایط باید مراقب کودکان باشیم.
هدف مشترک بعد از طلاق
کنار گذاشتن مشکلات ارتباطی بین پدر و مادر به صورت توافقی و با هدف فرزندپروری مشارکتی می تواند تا حد زیادی در کاهش استرس و تنش موثر باشد. شما می توانید به منظور آسایش و آرامش فرزندانتان ، یک رابطه کاری با همسر سابق خود برقرار کنید و بدین شکل باعث ایجاد آرامش، هماهنگی و پرهیز از تعارض ها و اختلافات شوید.
در کنار هم قرار گرفتن خصوصا پس از اختلافات و مشاجرات متعدد ، می تواند بسیار فرسوده کننده باشد. بسیار دشوار است که گذشته دردناکی که احتمالا با همسر سابقتان داشته اید را فراموش کنید و خشم و تنفر خود را کنار بگذارید. اما حقیقتی که وجود دارد این است که فرزندپروری مشارکتی یک راه حل ساده نیست بلکه بهترین راه برای تامین نیازهای فرزندان و حفظ روابط صمیمانه با هر دو والد است. شاید خوب باشد که فکر برقراری ارتباط با همسر سابقتان را با این ذهنیت آغاز کنید که این رابطه یک رابطه یک به یک و با هدف رفاه و بهزیستی فرزندتان است. ازدواج شما ممکن است پایان یافته باشد اما خانواده شما خیر. اولین گام برای فرزندپروری مشارکتی بالغ و مسئولانه این است که همواره نیازهای فرزندانتان را پیش روی خود ببینید.
| فرزندپروری مشارکتی بهترین انتخاب برای فرزند شما است. در طول فرزند پروری مشارکتی فرزندان شما باید تشخیص دهند که آنها مهم تر از اختلافاتی هستند که باعث پایان یافتن رابطه شما شده است و اینکه عشق شما نسبت به آنها با وجود تغییرات پیش آمده ، هم چنان جاری است. |
فرزندانی که والدین جدا شده ی آنها ارتباط همکارانه ای با یکدیگر دارند
- احساس امنیت می کنند. کودکان زمانی که از عشق هر دو والد مطمئن بشوند ، سریع تر و آسان تر با طلاق سازگار می شوند و اعتماد به نفس بهتری کسب می کنند.
- از هماهنگی والدین بهره مند می شوند. فرزندپروری مشترک شامل قوانین، انضباط و پاداش های مشابه در هر دو خانه می شود و بنابراین کودکان می دانند که انتظار چه چیزی را داشته باشند و چه چیزی از آنها انتظار می رود.
- حل مسئله را بهتر می آموزند. کودکانی که می بینند والدینشان به مشارکت با یکدیگر ادامه می دهند، با احتمال بیشتری می آموزند که مسائل و مشکلاتشان را به صورت موثر حل کنند.
- یک الگوی مثبت دارند. شما از طریق همکاری با والد دیگر الگوی مناسبی را در ذهن فرزندتان نهادینه می کنید که او می تواند در آینده از آن بهره بگیرد.
نکاتی در مورد فرزندپروری مشارکتی
- خشم و تنفر را کنار بگذارید: شاید کار سختی باشد اما کلید فرزندپروری مشارکتی این است که تمرکزتان را روی فرزندتان بگذارید. این بدین معنا است که احساسات شخصی شما (خشم، تنفر یا ضربه خوردن) باید به منظور پرداختن به نیازهای فرزندتان عقب نشینی کنند. اگرچه کنارگذاشتن چنین احساسات قدرتمندی ممکن است دشوارترین بخش یادگیری همکاری با همسر سابقتان باشد اما ضروری ترین بخش آن نیز به شمار می رود. فرزندپروری مشارکتی ربطی به احساسات شما نسبت به همسر سابقتان ندارد بلکه درباره شادی ، ثبات و بهزیستی آینده فرزندتان است.
- جدا کردن احساسات از رفتار: این طبیعی است که شما از تجربه خود لطمه خورده باشید و خشم زیادی را تجربه کنید اما نباید اجازه دهید احساساتتان بر رفتار شما تسلط داشته باشد.
فرزندپروری پر است از تصمیماتی که باید با همسر سابقتان اتخاذ کنید. برای فرزندان شما خوب است که با نظرات و دیدگاه های متفاوت مواجه شوند و بیاموزند که انعطاف پذیر باشند.
اما آنها هم چنین نیاز دارند که بدانند در هر دو خانه ، تحت انتظارات مشترکی زندگی می کنند.
راهکارهای زیر به شما کمک می کند بهتر با احساسات منفی خود کنار بیایید
- در مورد احساسات خود با فرد دیگری صحبت کنید:هرگز با کودک خود درددل نکنید. دوستان یا روانشناس می توانند در زمانی که نیاز دارید احساسات منفی خود را ابراز کنید، برای شما شنونده های خوبی باشند.
- تمرکز خود بر فرزندانتان را حفظ کنید:اگر احساس تنفر یا خشم دارید، به خودتان یادآوری کنید که با چه هدفی قرار است با همسر سابق خود همکاری کنید . شادابی و رفاه فرزندتان بزرگترین هدف است. اگر خشم شما بسیار زیاد است شاید نگاه کردن به عکس های فرزندتان کمک کننده باشد.
- به خودتان آرامش بدهید:رها کردن شانه ها و چند نفس عمیق و آرام یا کمی قدم زدن حواس شما را از خشم پرت می کند و می تواند یک تاثیر آرامش بخشی داشته باشد.
- کودکان در میان:ممکن است هیچ گاه احساس تنفر یا خشم خود درباره طلاق را از دست ندهید اما آنچه که می توانید این است که این احساسات را تشخیص دهید و به خودتان یادآوری کنید که آنها مربوط به شما هستند نه فرزندتان.
- هرگز از فرزندتان به عنوان پیغام بر استفاده نکنید: زمانی که از فرزندتان می خواهید که چیزی را به والد دیگر بگوید، در واقع او را در مرکز اختلاف خود گذاشته اید. هدف این است که کودکتان را خارج از موضوعات ارتباطی خود قرار دهید. بنابراین خودتان به همسر سابقتان تلفن یا ایمیل بزنید.
- اختلافات و دلخوری ها را برای خودتان نگه دارید: هرگز چیزهای منفی درباره والد دیگر به کودکتان نگوید و هرگز این احساس را در او ایجاد نکنید که مجبور شود بین شما و والد دیگر یکی را انتخاب کند. فرزند شما حق دارد که با والد دیگرش ارتباط داشته باشد.
| تعامل با همسر سابق : ممکن است آرام بودن در زمان برخورد با همسر سابق که در گذشته ضربه های زیادی به شما زده است، غیرممکن به نظر برسد. اما با تمرین تکنیک های سریع کاهش استرس مثل تنفس عمیق شکمی ، شما می توانید بیاموزید که خود را کنترل کنید. |
هدف مشترک بعد از طلاق
ارتباط امن ، هماهنگ و هدفمند با همسر سابق برای موفقیت در فرزندپروری مشارکتی بسیار ضروری است، حتی اگر به نظرتان کاملا غیرممکن می آید. این ارتباط ابتدا در ذهن شما آغاز می شود. قبل از برخورد با همسر سابقتان از خود بپرسید چگونه حرف های شما بر کودکتان تاثیر خواهد گذاشت و خودتان را مجاب کنید که ارتباط خوبی داشته باشید. فرزند شما نقطه محوری هر گفتگویی است که بین شما و همسر سابقتان اتفاق می افتد.
- نگاهتان به این رابطه مثل یک رابطه شغلی و تجاری باشد: رابطه با همسرتان را به عنوان رابطه با یک شریک تجاری در نظر بگیرید. در این رابطه تجارت شما، رفاه و بهزیستی فرزندتان است. با همسر سابقتان به گونه ای صحبت یا مکاتبه کنید که انگار او یک همکار است. خونسرد باشید و آرام و مقتدر صحبت کنید.
- درخواست کنید: به جای جملات امری و دستوری از جملاتی استفاده کنید که نشان دهنده درخواست تقاضاهاست. مثلا برایت ممکن است که ….
- گوش بدهید: یک تعامل بالغانه با گوش دادن آغاز می شود. حتی اگر با همسر سابقتان مخالف باشید باید به او این اطمینان را بدهید که دیدگاه او را درک می کنید. گوش دادن لزوما به معنای موافق بودن نیست.
- گفتگوها را متمرکز بر فرزندانتان حفظ کنید: اجازه ندهید گفتگوها به سمت ابراز نیازهای شما یا او منحرف شود. این ارتباط تنها باید درباره نیازهای فرزندانتان باشد.
فرزندپروری به عنوان یک تیم: فرزندپروری پر است از تصمیماتی که باید با همسر سابقتان اتخاذ کنید. برای فرزندان شما خوب است که با نظرات و دیدگاه های متفاوت مواجه شوند و بیاموزند که انعطاف پذیر باشند. اما آنها هم چنین نیاز دارند که بدانند در هر دو خانه ، تحت انتظارات مشترکی زندگی می کنند.
- قانون ها: قانون ها نباید لزوما بین خانه های شما یکسان باشد. اما اگر شما و والد دیگر، خطوط هماهنگی را بنا کنید (مثل انجام تکالیف درسی، رفت و آمدها، و فعالیت های فوق برنامه) ، فرزندتان بین خانه شما و والد دیگرسردرگم نخواهد بود.
- اصول انضباطی: سعی کنید از سیستم های انضباطی مشابه (جریمه و پاداش) در هردو خانه استفاده کنید. مثلا محرومیت از تلویزیون دیدن به خاطر حرف زشت زدن.
- برنامه ریزی: سعی کنید تا حد امکان برنامه غذا خوردن، انجام تکالیف و زمان خوابیدن در هر دو خانه مشابه باشد.
