قوانین حقوقی ازدواج : فقدان اطلاعات حقوقی و آگاهی نداشتن مردم از برخی مسائل و موضوعات، در عصری که به عصر اطلاعات معروف بوده، به گونه‌ای چشمگیر است که زمینه سوء استفاده عده‌ای از افراد سود جو را فراهم آورده است. حجم زیاد پرونده‌ها در مراجع قضایی از کلاهبرداری‌ها در زمینه جعل سند و فروش یک ملک به چندین نفر گرفته تا دعواهایی که در خصوص اختلافات زناشویی و مهریه پیش می‌آید، گواهی بر این موضوع است.
مهریه
حجم زیادی از پرونده‌هایی که در مراجع قضایی در حال رسیدگی هستند را پرونده‌های مرتبط با مهریه تشکیل می‌دهد که اگر زوجین قبل از ازدواج و تعیین مهریه، کمی به قوانین آن آگاهی داشته باشند، شاید در آینده با مشکلات کمتری مواجه شوند.
توقیف اموال در مهریه‌های بیش از 110 سکه
زوجین باید به این نکته توجه بیشتری داشته باشند که مهریه‌های بالای 110 سکه با معرفی و توقیف اموال نظیر ملک، دارایی، حساب بانکی، حقوق دریافتی ماهانه و … قابل وصول است همچنین مهریه پس از فوت زن، توسط ورثه و پس از فوت شوهر، توسط زن از اموال باقی مانده شوهر قابل وصول است. به یاد داشته باشیم بخشش مهریه با دست نوشته عادی به راحتی قابل اثبات نیست و این کاربهتر است در دفاتر اسناد رسمی انجام شود.
آیا بعد از عقد می‌توان مهریه را افزایش داد؟
در قوانین آمده است که افزایش ثانویه مهریه قابل استناد نیست؛ این موضوع به این معنا است که بعد از وقوع عقد و ثبت مهریه اگر طرفین تصمیم به افزایش مهریه بگیرند و حتی اقرارنامه‌ای تنظیم و توضیحاتی را اضافه کنند، شرایط جدید نمی‌تواند به عنوان مهریه اصلی تلقی شود؛ در واقع افزایش بعدی یک تعهد است که عنوان و امتیازات مهریه را ندارد.
میزان مهریه همان اظهار اولیه در حین عقد رسمی است
گاهی اوقات خانواده‌ها اصرار به جاری شدن صیغه عقد نزد فرد معین و مشهور را دارند و در همان صیغه که با حضور شاهد و رعایت همه جوانب شرع و قانون صورت می‌گیرد، مهریه محدودی اعلام می‌شود و سپس خانواده‌ها برای ثبت در دفتر خانه، میزان مهریه را افزایش می‌دهند که این موضوع از نظر قانون مورد قبول نیست. در حقیقت، مهریه اصلی همان میزانی است که در هنگام جاری شدن صیغه عقد اعلام می‌شود، بنابراین این موضوع که گاهی خانواده‌ها در هنگام مراجعه به محضر، مهریه‌ای مغایر به آنچه شفاهی توافق کرده‌اند، درج می‌کنند، در محضر، مستند خواهد بود و دادگاه به توافق قبلی که رسمی نبوده است، توجهی ندارد.
وعده‌های قبل از عقد، تعهد ایجاد نمی‌کند
در خواستگاری، توافق پسر و دختر یا خانواده‌های دو طرف درباره ازدواج، تعهد و حتی مشروعیت رابطه زناشویی ایجاد نمی‌کند. طبق قانون تصمیم بر ازدواج، ایجاد تعهد برای زوجین نمی‌کند؛ حتی اگر تمام یا قسمتی از مهریه‌ای که بین طرفین برای ازدواج مقرر شده است، پرداخت شده باشد.
بنابراین هر یک از زن یا مرد در زمان خواستگاری تا زمانی که صیغه عقد جاری نشده است، می‌تواند از ازدواج امتناع کند و طرف دیگری نمی‌تواند به هیچ وجه، او را مجبور به ازدواج کرده یا به جهت صرف نظر از ازدواج، طلب خسارت کند و تا زمانی که عقد منعقد نشده است، نمی‌توان دو طرف را ملزم به زندگی زناشویی کرد. در نتیجه وعده‌هایی که عرفا بین خانواده‌ها رد و بدل می‌شود، هیچ ارزش حقوقی یا سند رسمی را ندارد.
شرایط صیغه محرمیت در دوران نامزدی
بسیاری از خانواده‌ها بدون اطلاع از اثرات حقوقی محرمیت در دوران نامزدی که در قانون به عقد موقت معروف است، اقدام به این کار می‌کنند که ناخواسته با مشکلاتی رو به رو می‌شوند. این خانواده‌ها برای عقد موقت مبلغ ناچیزی مهریه تعیین می‌کنند که با پایان یافتن زمان محرمیت، طرفین باید هر چه سریع‌تر اقدام به عقد دایم کنند.
مشکل از زمانی آغاز می‌شود که مرد به دلایلی با جاری شدن عقد دائم مخالفت می‌کند که با این امتناع خانواده دختر متضرر شده و با دریافت مهریه‌ای ناچیز، دختر به خانه پدر باز می‌گردد؛ چه بسا در طول مدت عقد موقت، زوجیت نیز واقع شود. بهتر است قبل از اقدام به هرکاری به ویژه ازدواج کمی نسبت به قوانین مدنی حاکم بر کشور آگاهی پیدا کنیم تا کمتر درگیر مشکلات بعدی شویم.
