پایان دادن به یک ازدواج، هیچگاه آسان نیست. شما و همسرتان با وجود شرایط روحی نامناسب، مجبور به اخذ تصمیم‌های مهمی توسط توافقنامه درخصوص دارایی‌ها، املاک و حضانت فرزندانتان هستید.
برخی‌ها گمان می‌کنند که همه چیز از قبل تعیین شده و نیازی به بحث در این مورد نیست. اما در بسیاری از مواقع یکی از زوج‌ها یا شاید هر دو، نسبت به یک سری تصمیمات اعتراض کرده و دعوا پیش می‌آید، اگر به این اختلافات رسیدگی نشود ممکن است به دخالت دادگاه و خرج و مخارج اضافی بینجامد.
چگونه می‌توان از این اختلافات جلوگیری کرد؟
در نوشتن متن توافقنامه دقت کنید. این توافقنامه یک مدرک قانونی است که حقوق و حدود دو زوج را مشخص می‌کند و تکلیف اموری مانند حقوق فرزندان و همسر سابق، میزان ارتباط میان زوج پس از طلاق و تقسیم اموال را روشن می‌نماید. توافقنامه ی طلاق اثباتی است برای مسائلی که در مورد آنها با همسر سابق خود به تفاهم رسیده اید. این باعث می‌شود که هیچکدام از طرف‌های قرارداد، بعدها زیر حرف خود نزنند.
قواعد تنظیم یک توافقنامه ی طلاق
به منظور قانونی و قابل اجرا بودن توافقنامه ی طلاق، تعدادی قاعده وجود دارند که به شرح زیر هستند
هر دو زوج باید
1) دارایی‌های خود (اعم از املاک و درآمد) را به طور کامل قید کنند.
2) تمام شرایط توافقنامه را بدانند.
3) اجازه دهند تا توافقنامه به صورت عادلانه تنظیم شود.
علاوه بر این، دو طرف باید در حضور شاهد توافقنامه را امضا کنند. اگر توافقنامه را ضمیمه ی پرونده ی طلاق خود کرده اید، حداقل یک نسخه کپی از آن بگیرید. در صورتی که شما و همسر سابقتان راجع به مسئله ای تغییر نظر دادید، می‌توانید یک توافقنامه ی جدید تنظیم نمایید.
توافقنامه ی طلاق باید حاوی چه اطلاعات و شرایطی باشد؟
هنگام نوشتن متن توافق نامه، پارامترهایی که از این به بعد (پس از طلاق) برای شما مهم هستند در نظر بگیرید. اگر فرزند دارید، می‌توانید شرایط حضانت، تحصیلات و امور مالی مربوط به آنها را قید کنید. راجع به تقسیم دارایی‌هایتان و همچنین دارایی‌هایی که نمی‌خواهید تقسیمشان کنید، تصمیم گیری نمایید. باید مشخص کنید که خانه ی مشترکتان چگونه تقسیم می‌شود و اگر یکی از زوج‌ها موظف به پرداخت مبلغی به همسرش است، تا چه زمانی باید این کار را ادامه دهد. حتی می‌توانید بدهی‌هایی که قبل از طلاق داشتید نیز در این توافقنامه ذکر کنید.
به عنوان مثال، یک زوج با دو فرزند زیر هفت سال، ممکن است تصمیم بگیرند که پدر تمام هزینه‌های فرزندان را تا زمانی که فرزند کوچکتر به مدرسه برود، پرداخت کند و مادر از آنها نگهداری نماید. یک زوج دیگر نیز امکان دارد پس از فروش خانه ی مشترکشان، کاملا زندگی خود را از هم جدا و قطع ارتباط کنند.
درست است که نوشتن یک توافقنامه ی طلاق بدون مراجعه به مشاور حقوقی نیز امکان پذیر است، اما پیشنهاد می‌شود که قبل از امضای توافقنامه حتما به وکیل مراجعه کنید. یک متخصص در حوزه ی حقوق خانواده با مطالعه ی متن توافقنامه می‌تواند شما را از صحت شرایط نوشته شده مطمئن سازد تا مبادا حقوقتان پایمال شوند. یک توافقنامه ی معتبر می‌تواند آینده ی شما را تضمین کند، پس در رعایت تمام شرایط دقت لازم را داشته باشید.
اگر موافقت نکنید چه می‌شود؟
دادگاه از زوج می‌خواهد که خودشان درباره ی جدایی و طلاق موافقت کنند. اگر به نتیجه نرسند، جلسات دادگاه طول خواهد کشید و وقت و هزینه ی زیادی صرف خواهد شد. برای زوج‌هایی که در مسئله ی توافقنامه با مشکل رو به رو هستند، یک راه حل وجود دارد.
هر کدام از دو زوج می‌توانند یک وکیل متخصص در امور خانواده استخدام کنند. وکیل به آنها کمک خواهد کرد که حقوق خود را بشناسند و همچنین در مذاکره‌های مربوط به طلاق می‌تواند نماینده ی آنها باشد. بسیاری از زوج‌هاتر‌جیح می‌دهند که بحث راجع به شرایط طلاق را به طور مستقیم انجام ندهند. با دخالت وکلا نقش احساسات در تصمیم گیری‌ها از بین رفته و شرایط طلاق با دقت بیشتری تعیین خواهد شد.
به جز وکیل، یک فعال اجتماعی، روانشناس یا هرگونه متخصص در زمینه‌ی حقوق خانواده نیز می‌تواند در این زمینه شما را یاری دهد. چنین افرادی با زوج صحبت کرده و به آنها کمک می‌کنند تا تصمیماتی بگیرند که برای هر دوی آنها مفید و در عین حال عادلانه باشند. منظور از مراجعه به یک واسطه، مرور اختلافات گذشته یا تعیین مقصر نیست، بلکه هدف نهایی رسیدن به یک طلاق توافقی می‌باشد.
