جامعه ما شادی را گم کرده است

همان طور که می دانیم شادی احساسی است که از درون ما نشات می گیرد.

دکترعلی اصغر احمدی، روانشناس و عضو هیئت علمی گروه روانشناسی دانشگاه تهران، با اشاره به آیه « فرحین بما آید. مثلاً آیه « فرحین بما آتیهم الله» یعنی شادند به آن چیزی که خدا به آنها داده است اشاره ی دقیق قرآن به شادی است.

دکتر احمدی افزود: نقطه مقابل فرح و شادی، غم و حزن و ترس است و در حالی که زیربنای شادی، ارامش وشادی است ننمایشی پیدا می کند.  باطنی است زیربنای غم و حزن، التهاب و ناآرامی است .خنده های بلند افراد حاکی ازشادی ، حالت نمایشی پیدا می کند و این رفتار عکس العملی در مقابل افسردگی درونی است.

این دکتر روانشناس با بیان اینکه اسلام، شادی عمیق را هدف قرار داده است، افزود: باید بین شادی عمیق که اسلام آنرا هدف قرار داده با شادی ظاهری که با رفتارهای ظاهری بروز می کند تمایز قائل شویم.جامعه ما شادی را گم کرده زیرا درک درستی از دین ندارند و دین را نمی فهمند. مشکل جامعه ی ما این است.

وی همچنین بیان داشت وقتی شادی زیر بنای درستی نداشته باشد: افراد به دنبال شادی موقت و ظاهری هستند. با دیدن از بین می رود و حزن و اندوه جای آن را می گیرد. قرص های شادی آور، مواد مخدر و مشروبات الکلی همه و همه مخرب شادی است.

دکتر احمدی با بیان اینکه ترس از خدا شادی ایجاد می کند گفت: یکی از شادی های حقیقی راستگویی است. کسی که دروغ می گوید احساس سست عنصری می کند و این خود نفرت و ناآرامی درونی را که باعث حزن و اندوه می شود در پی دارد. راستگویی، گناه نکردن و ترس از خدا شادی ایجاد می کند.

وی در ادامه جامعه ی ما را جامعه ای غیر شاد دانست و بیان داشت: جامعه ما شادی را گم کرده چون حقیقت خود را گم کرده است. تکلیف افراد با خودشان مشخص نیست و نمی دانند که از زندگی چه می خواهند. اگر سعادت حقیقی خواسته ی آنها باشد، باید حقیقت خودشان را کشف و طلب کنند نه چیزهای بیرون از خودشان را.

وی افزود: حقیقت انسان ها همیشه با آنهاست، مثل وجدان. آنکه وجدان آرام دارد، ایمان و اطمینان قلبی و در نهایت شادی دارد. افراد باید دنبال حقیقت خود باشند نه چیز دیگر. کسانی که غیر خودشان را بیش از خود به یاد می آورند، با یک فیلم، یک عروسی، قرص شادی آور، مواد مخدر و… در ظاهر شاد می شوند اما هرگز طعم شادی حقیقی را نمی چشند.

جامعه ما شادی را گم کرده چون حقیقت خود را گم کرده است. تکلیف افراد با خودشان مشخص نیست و نمی دانند که از زندگی چه می خواهند. اگر سعادت حقیقی خواسته ی آنها باشد، باید حقیقت خودشان را کشف و طلب کنند نه چیزهای بیرون از خودشان را

دکتر علی اصغر احمدی در پایان با بیان این نکته که شادی نمی تواند راه سلوک باشد گفت: ما با شناخت دین، شناخت خدا و ترس از خدا به شادی می رسیم. از خدا می شود به شادی رسید ولی شادی نمی تواند راه سلوک برای ما باشد واینک پس از یک تعریف کلی که از شادی داشتیم ؛با ارائه پیشنهادهایی ،سعی میکنیم به شما در کسب شادی کمک کنیم و به ارائه تجاربی می‌پردازیم، که نه تنها خودتان می‌توانید آنها را انجام دهید بلکه تأثیری عمیق و اساسی در چگونگی ارتباط شما با دیگران خواهند داشت.

به خودتان عشق بورزید!

وجود خودتان به‌طور کافی مایه نشاط و خرسندی است، به‌طور کافی مایه برکت و سعادت است؛ هیچ‌گونه نیازی برای جست‌و‌جوی دلیل دیگری وجود ندارد. دعاوی خانواده تنفس جاری است، قلب در حال تپش است؛ نعمت فوق‌العاده‌ای است!  فقط و فقط به خودتان عشق بورزید. دنیا سفری است از عشق به دیگران و معنویت، سفری است از عشق به خود. از وجودتان لذت ببرید.

با خودتان خلوت کنید!

هر گاه احساس آشفتگی و به‌هم ریختگی کردید، سعی نکنید آن را همانجا حل کنید. از جمع کناره‌ بگیرید و فقط ساکت بمانید، تنها نظاره‌گر باشید، نیروی عظیمی برای شفابخشیدن به آشفتگی‌تان وجود دارد. اگر بتوانید فقط ساکت بمانید ، هر چیز به‌طور خودکار ارام می‌گردد. چرا که آشفتگی حالتی طبیعی نیست. آرام باشید و اجازه دهید همه‌چیز اطراف‌تان در جریان باشد. فقط نظاره کنید و سعی در تغییر هیچ‌چیز نداشته باشید. به‌خاطر داشته باشید: سعی و تلاش برای هر گونه تغییر، فقط به آشفته ساختن و برهم زدن، امور کمک می‌کند.

جشن با کلِ هستی

کل جهان هستی، همواره در حال جشن است؛ در آن شرکت کنید. به  درختان توجه کنید، زیر نور ماه تفکر کنید.  با هستی غیرانسانی اطراف‌تان آشنا شوید.  و شما باید ‌بتوانید جهان هستی عظیم و شگرفی را که اطراف‌تان است ببینید، جهان هستی که همواره در سرور و شادمانی است. با این هستی آشنا شوید و سپس آشنایی و برکتی را که از آن برخاسته، با دیگران تقسیم کنید.

با خودتان گفتگو کنید

صحبت کردن نوعی تطهیر و پاک‌سازی است، تزکیه است، اما چرا خودتان را با دیگران تمیز می‌کنید؟ مهریه چرا آشغال‌های‌تان را به جانب دیگری پرتاب می‌کنید؟ اگر می‌خواهید خود را تمیز کنید، به‌تنهایی چنین کنید. با خودتان صحبت کنید، هر آنقدر که دوست دارید. سئوال کنید و پاسخ دهید مانند یک مسابقه. زمانی‌که این عمل را با دیگران انجام می‌دهید، انچنان هم خود را نشناختید. چون هر کس در تنهایی با خود صادق تر است. فقط در تنهایی ازخودتان آگاه خواهید شد. این عمل را تنها انجام دهید تا بتوانید آنچه را که در تمام زندگی خود انجام می‌دادید، ببینید.