شرایط اقرار در ماده ۲۰۲ قانون مدنی چیست؟
با سلام همانگونه که مستحضرید ماده ۲۰۲ قانون مدنی می گوید : ((هر گاه کسی اقرار به امری نماید که دلیل ذی حق بودن طرف او باشد ، دلیل دیگری برای ثبوت آن لازم نیست .)) سوالم اینست که منظور از اقرار در این ماده قانونی ، اقرار نزد قاضی دادگاه و در همان پرونده است یا شامل دیگر اقرارهای رسمی که قبل از طرح دعوی صورت گرفته است( مثلا اقرار محضری یا اقرار در قالب اسناد رسمی قضایی) هم می شود؟