در حقوق ایران حق استعمال انحصاری علامت فقط به کسی تعلق دارد که تقاضا و ثبت علائم تجاری را به ثبت رسانیده است (مستفاد ازماده ۲ ق.ث.ع.و.ا).
تقاضا و ثبت علائم تجاری اختیاری است مگر درمواردی که قانون ثبت آن را الزامی دانسته باشد (مستفاد از تبصره ۱ ماده ۲ ق.ث.ع.و.ا) به منظور جلوگیری از تقلب و تقلید و از نظر تسهیل نظارت در ساخت کالاهایی که برای مصرف و استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار میرود ماده ۱ آیین نامه نصب و ثبت اجباری علائم صنعتی بر روی بعضی از اجناس دارویی و خوراکی و آرایشی مصوب سوم اردیبهشت ماه ۱۳۲۸ مقرر می دارد: تمام اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی مشروحه در ماده ۵ اعم از آنکه در داخل ایران و یا در خارج ساخته و وارد کشور شده و در بازار تحت اسم مشخصی با نصب برچسب در معرض فروش قرار میگیرند باید دارای علامت صنعتی یا تجاری ثبت شده بوده و در روی برچسب نکات زیر تصریح گردد :
- تقاضا و ثبت علائم تجاری و نشانی سازنده جنس با قید کشور مبدا.
- شماره ثبت علامت در ایران.
- تقاضای ثبت علامت باید در اظهارنامه ثبت علامت بازرگانی در سه نسخه روی نمونه های چاپی از طرف متقاضی یا وکیل وی تهیه و تسلیم گردد. اظهارنامه مذکور باید دارای تاریخ و امضا بوده و حاوی نکات زیر باشد:
- امضا کننده اظهارنامه صاحب علامت.
- اقامتگاه قانونی (شخص حقیقی یا حقوقی)
- رشته تجارت یا نوع صنعت.
- اسم و اقامتگاه اشخاصی که صلاحیت دریافت ابلاغ و اخطار را دارند.
- کالا و طبقات علامت بر طبق آیین نامه (ق.ث.ع.و.ا)
- شرح و توصیف علامت.
- طرز مخصوص استعمال علامت مانند اینکه قید شود به وسائل مختلف به هرشکل و اندازه و نوع چاپ