آمار هتک حرمت بر مبنای بررسی شرایط دختران و زنانی است که مورد آسیب اجتماعی قرار گرفته و تحت حمایت مراکز سازمان بهزیستی نگهداری می شوند.
هتک حرمت
این دختران فراری در 32 مرکز موسوم به خانه های سلامت به مدت 6 ماه تا یکسال به صورت شبانه روزی نگهداری می شوند تا از خطر آسیب های اجتماعی مصون بمانند و مورد هتک حرمت قرار نگیرند.
بیشترین تلاشی که سازمان بهزیستی به عمل می آورد بر این مبنا می باشد که این نوع دختران را به آغوش خانواده و خانه بازگرداند.
البته در شرایطی که خانواده ها فاقد صلاحیت نگهداری باشند مراکز بهزیستی می توانند زنان آسیب دیده و دختران فراری را با حکم دادگاه برای زمان طولانی تری نگهداری کنند تا امکان تحصیل و اشتغال آنها فراهم گردد.
تعداد زیادی اشتغال برای زنان روسپی فراهم شده است , زیرا 99 درصد زنان به دلیل مسائل اقتصادی و خانوادگی به روسپی گری می پردازند.
همچنین برپایی مراکزی موسوم به ” خانه زنان” برای زنانی که دچار خشونت خانگی شده اند , زیرا 72 درصد زنان متاهل حداقل یکبار تجربه ی خشونت را داشته اند و بیش از نیمی از آنها آزارهای روانی را تحمل کرده اند.
زنانی که دچار خشونت شده و خانه خود را ترک کرده اند به مدت 3 روز تا 3 ماه در این مراکز اسکان می یابند تا با خدمات مددکاری و مشاوره امکان بازگشت آنها به خانه هایشان فراهم شود.
بهزیستی با طرح خانه زنان می کوشد تا زنان و کودکان حتی یک شب در خیابان نمانند.
سالانه متوسط 2هزار دختر فراری و آسیب دیده از سوی نیروی انتظامی و یا به صورت خود معرف به بهزیستی ارجاع داده می شوند.
شایان ذکر است که علت فرار دختران و زنان در موارد زیر خلاصه می شود:
- فقر مفرط خانواده و سرپرست
- طلاق والدین
- اعتیاد والدین
- خشونت های خانگی که به وسیله شوهر یا پر و یا برادر اعمال می شود.
متاسفانه دختران فراری در اولین یا دومین شب فرارشان از خانه به دلیل نداشتن جا و مکانی که به آن روی بیاورند مورد تجاوز و سواستفاده های جنسی قرار می گیرند.
برخی از این دختران فراری در مراکز زنان آسیب دیده بهزیستی نگهداری می شوند.
دختری در یکی از این مراکز که در زندان متولد شده بود و پس از به دار آویخته شدن مادرش از زندان خارج شده و به دست دوستان مادر که اغلب هم بزهکار بودند بزرگ می شود.
در 7 سالگی شاهد انجام یک قتل توسط سرپرستش بوده و پس از به زندان رفتن سرپرست آواره خیابان ها می گردد.
پیش از پناه آوردن به این مراکز در تعمیرگاهیی در جنوب زندگی می کرده است.
دخترک اعتیاد داشته و انواع آسیب های جنسی را تحمل کرده بود و تنها 13 سال داشت.
این نمونه ای از دخترانی ست که در این مراکز زندگی می کنند. دخترانی که به یک حامی نیازمند هستند تا لااقل در سلامت روی و جسمی به حیات خود ادامه دهند.
یکی از مشکلات مراکز بهزیستی دستور بازگشت دختران به خانواده هایشان است.
بالغ بر 70 درصد افرادی که به اینگونه مراکز بهزیستی مراجعه می کنند نباید به هیچ عنوان به خانواده هایشان برگردند و نیاز به کار تخصصی و نگهداری دارند.
فرض کنید دختر 13 ساله ای که توسط پدرش مورد تجاوز قرار می گیرد و یا پدرش او را می فروخته و او را در گوشه پارک پیدا میکنند چگونه پس از 2 هفته یا 2 ماه وی را به بستر آن خانواده بازگرداند؟؟؟
کمی بیاندیشیم….
تهیه و تدوین : واحد تحریریه
