دیه پارگی پرده گوش و شرح ماده 455 قانون مجازات اسلامی

پرداخت دیه پارگی پرده گوش بر عهده فرد مقصر است و اگر وی فوت کرده باشد از ماترک وی پرداخت می‌شود که البته امروزه در صورتی که تصادف با خودرو صورت گیرد پرداخت دیه برعهده شرکت‌های بیمه‌ است.

همچنین در مواردی پرداخت دیه پارگی پرده گوش کشته‌شدگان را حکومت جمهوری اسلامی ایران بر عهده می‌گیرد از جمله در زمانیکه شخص یا اشخاصی در اثر ازدحام کشته یا زخمی شوند و یا جسد مقتولی در خیابان و اماکن عمومی پیدا شود و نتوان این قتل را به کسی نسبت داد، دیه پارگی پرده گوش از بیت‌المال پرداخت می‌شود و فرقی نخواهد کرد که متوفی بر اثر قتل عمد کشته شده باشد یا قتل غیر عمد.

مثالی درباره ی دیه پارگی پرده گوش

به طور مثال در حادثه رانندگی اگر مراجع انتظامی قتل را عمد تشخیص دهند و مقصر یا قاتل در نزد مراجع قضایی شناخته نشود، ورثه دیه شخص را از دولت دریافت می‌کنند و یا اگر قاتل پس از مرگش شناسایی شود، پس از مرگ قصاص به دیه تبدیل شده که باید از اموال برجای مانده از وی پرداخت شود و اگر مالی نداشته باشد از اموال نزدیکترین خویشاوندان وی و اگر خویشاوندی نداشت یا آنها استطاعت پرداخت آن را نداشتند، حکومت پرداخت آن را به دولت واگذار می‌کند.

در مواردی که پس از پرداخت دیه پارگی پرده گوش از جانب دولت، قاتل شناسایی شود، موظف است دیه را به بیت‌المال برگرداند. این حکم شامل عابران پیاده‌ای که از محل ممنوع عبور افراد پیاده در خیابان‌ها و اتوبان‌ها عبور می‌کنند و با خودروی دارای سرعت مجاز برخورد کرده و کشته می‌شوند و راننده حاضر یا متواری شده است، نبوده و دیه‌ای به خانواده این گروه از مقتولان تعلق نمی‌گیرد.

پاره کردن پرده گوش دیگری ارش دارد

براساس ماده 455 قانون مجازات اسلامی اگر کسی سبب پاره شدن پرده گوش دیگری شود محکوم به پرداخت ارش است.

پاره شدن پرده گوش از مواردی است که دیه برای آن تعیین نشده است و حکم آن را از ماده 367 قانون مجازات اسلامی که به صورت یک قاعده بیان شده است می توان به دست آورد بنابراین نیازی به ذکرآن در ماده‌ای جداگانه نبود.

اما در مورد این ماده باید به دونکته توجه داشت؛

1. یک نکته آن است که پاره شدن پرده گوش درصورتی موجب پرداخت ارش می شود که منجر به کر شدن نگرددهر چند قانونگذار به صورت مطلق حکم به این امر کرده است.
   به نظر می رسد اگر پاره کردن گوش منجر به عدم شنوایی شود چنانچه قائل به عدم تداخل دیات باشیم باید دیه کرشدن به اضافه ارش پاره شدن پرده گوش پرداخت گردد اما اگر قائل به تداخل دیات باشیم باید دیه شنوایی که بیشتر است پرداخت شود.
2. نکته دیگر آن است که احتمالا قانونگذار حکم به پرداخت ارش برای پاره شدن پرده گوش را به این دلیل تصریح کرده است که موجب شبهه تداخل ارش آن با دیه نشود چون اگر این تصریح نبود چنین استنباط می شد که پاره کردن پرده گوش مقدمه ناشنوایی است و جنایت مستقلی محسوب نمی شود تا دومجازات بر آنها مترتب شود.

مطابق ماده 456ق.م.ا در صورت اختلاف جانی و مجنی علیه هرگاه با نظر خبره معتمد موضوع روشن نشود مورد از باب لوث است و مجنی علیه با قسامه دیه را دریافت خواهد کرد.

آزمایش مجنی علیه نیز یکی از راه های تشخیص شنوایی است که نیاز به خبر ندارد مثلا درحالی که مجنی علیه غافل است محکم برسر او داد کشیده می شود یا صداهای ناهنجاری در کنار او ایجاد می شود و معمولا اگر مجنی علیه شنوا باشد نسبت به این صداها از خود عکس العمل نشان می دهد. البته استفاده از دستگاه های مجهز و نظر متخصص در هر صورت مناسب تر است وصفت معتمد در این ماده به معنای عدالتی نیست که قانونگذار در سایر موارد به کار می برد بلکه امین بودن و صداقت خبره مراد است هرچند این احتمال وجود دارد که منظور وی شهادت دو شاهد عادل باشد چون در موارد مشابه چنین رویه‌ای طی شده است.

این ماده جانشین ماده 164 قانون دیات است و درآن ماده آمده بود؛ «در صورت اختلاف بین جانی ومجنی علیه درصورتی که با نظرخبرگان معتمد یا آزمایش موضوع روشن نشود مجنی علیه با قسامه دیه را دریافت خواهد کرد»؛ در این ماده آزمایش هم قبل از قسامه باید جاری شود و ممکن است آزمایش توسط خود دادگاه انجام شود.

دیه گوش چقدر میباشد

1.  از بین بردن مجموع دو گوش دیه کامل دارد و از بین بردن هر کدام نصف دیه کامل است و از بین بردن مقدارى از آن موجب دیه همان مقدار با رعایت نسبت به تمام گوش خواهد بود.
2. از بین بردن نرمه گوش ثلث دیه آن گوش را دارد و از بین بردن قسمتى از آن موجب دیه به همان نسبت خواهد بود.
3. پاره کردن گوش ثلث دیه دارد.
4. فلج کردن گوش دو ثلث دیه و بریدن گوش فلج ثلث دیه را دارد.
   هر گاه آسیب رساندن به گوش به حس شنوایى سرایت کند و به آن آسیب رساند یا موجب سرایت به استخوان و شکستن آن شود، براى هر کدام دیه جداگانه‌اى خواهد بود.
5. گوش سالم و شنوا و گوش کر در احکام مذکور در موارد فوق یکسانند.