بعضی افراد به‌جای اینکه با مشکلات زندگی مبارزه کنند و مشکلات بوجود آمده از آن را به طور منطقی حل کنند دست به دامن اعمال واهی و پوچی می‌شوند که نتیجه‌ای جز بدبختی و طلاق و از هم پاشیدگی زندگی خانوادگی ندارد، مراجعه به فالگیران کلاهبردار یک میانبر واهی است. رمالی و فالگیری از جمله جرایمی است که در اکثر مناطق کشور به‌ویژه در شهرهای بزرگ رواج دارد و براساس قانون نیز مجازات سنگینی برای عاملان آن تعیین شده است. فالگیران کلاهبردار و رمالی معضلی اجتماعی محسوب میشود که خانواده‌های زیادی را قربانی می‌کند، همچنین کلاهبرداری فالگیران کلاهبردار هزینه‌های هنگفتی را به اشخاص تحمیل می‌کند. شاید شما هم کسانی را دیده باشید که با متوسل شدن به شیوه‌هایی نظیر فالگیری، دعانویسی، جادوگری و کف‌بینی سعی دارند مشکلی را از زندگی خود بردارند، غافل از این که در بیشتر زمان‌ها، مشکلات تازه‌ای را به خانواده‌ها اضافه می‌کنند.
رمالی و این همه تخصص!
بی‌گمان عده‌ای عادت کرده‌اند برای رفع مشکلات خود به جای مراجعه به متخصصان، به رمال‌ها رجوع کنند که پیامدهای ناگواری را به دنبال دارد. فروش مهره و روغن مار، بخت‌گشایی، پیدا کردن دزد با آیینه‌‌‌بینی، یافتن شغل پردرآمد برای مشتریان و درمان بیماری‌‌های صعب‌العلاج از جمله نسخه‌هایی است که از سوی افراد رمال تجویز میشود.گاهی رمالان به قدری جدی به فعالیت می‌پردازند که برای خود دفتر کار و منشی دست و پا می‌کنند و البته به این ترتیب به حق ویزیت خود می‌افزایند. حتما دوست دارید بدانید که قانون، با این افراد دروغ پرداز که با زندگی مردم بازی می‌کنند چه برخوردی می‌کند.
رمالی؛ شکلی از کلاهبرداری فالگیران کلاهبردار
رمالی تحت شرایط خاصی در زمره جرم کلاهبرداری جای می‌گیرد. برای اینکه فالگیران کلاهبردار تلقی شده و مورد پیگرد قانونی قرار بگیرد وجود سه شرط لازم است که عبارتند از: متقلبانه بودن وسایلی که از آنها برای اغفال دیگران استفاده میشود، اغفال شدن و فریب خوردن قربانی که مستلزم عدم آگاهی وی نسبت به متقلبانه بودن وسایل مورد استفاده مجرم است و پرداخت مال یا وجه نقد. در ماده 1 قانون تشدید مجازات ارتشاء، اختلاس و کلاهبرداری آماده است:
«هرکس از راه حیله و تقلب مردم را به داشتن اختیارات واهی فریب دهد و به امور غیرواقع امیدوار کند و یا افراد را از حوادث غیرواقع بترساند و از طریق وسایل تقلبی وجوه و اموالی را از آن ها بگیرد، کلاهبردار محسوب میشود».
کلاهبرداری جزو آن دسته از جرایمی است که دادستان هم می تواند به عنوان مدعی‌العموم آن را پیگیری کند؛ بنابراین کلاهبرداری ناشی از رمالی دارای دو نوع شاکی عمومی و خصوصی است. هر فردی که مورد کلاهبرداری قرار گرفته باشد، می‌تواند برای طرح شکایت به عنوان شاکی خصوصی به مراجع قضایی رجوع کند؛ اما گاهی ممکن است فرد در کسب مال هیچ حیله و تقلبی را به کار نبرد که دیگر کلاهبرداری محسوب نمی‌شود.
در ماده 2 قانون تشدید مجازات ارتشاء، اختلاس و کلاهبرداری ذکر شده است که اگر مالی از طریق غیر قانونی کسب شود، آن مال نامشروع محسوب میشود و کسب آن جرم است و برای فرد مجرم مجازات تعیین خواهد شد. بنابراین قضات معمولا افراد متهم به رمالی و فالگیران کلاهبردار را با استفاده از قوانین مربوط به کلاهبرداری و تحصیل مال نامشروع مجازات می‌کنند و اگر این افراد جرم مستقل دیگری نیز مرتکب شده باشند به مجازات آن جرم محکوم می‌شوند.
کلاهبرداری، کلاشی یا تحصیل مال نامشروع؟
اگر قاضی عمل رمالی را کلاهبرداری بداند برای رمال مجازات حبس تعزیری از یک تا 7سال در نظر می‌گیرد؛ البته رد مال و جزای نقدی از دیگر مجازات رمالان است. جدا از بحث کلاهبرداری، عنوان‌های دیگری مانند کلاشی در ماده 712 قانون مجازات اسلامی در بخش تعزیرات ذکر شده است که بر اساس آن، هر کس تکدی یا کلاشی را پیشه خود قرار داده باشد و از این راه امرار معاش یا ولگردی کند به حبس از یک تا سه ماه محکوم خواهد شد و چنانچه با وجود توان مالی، مرتکب عمل فوق شود علاوه بر مجازات مذکور، کلیه اموالی که از طریق تکدی و کلاشی به دست آورده است مصادره خواهد شد. برخی از محاکم، رمالی را نوعی کلاشی محسوب کرد‌ه و ذیل این قانون، مرتکبان را مورد تعقیب قرار می‌د‌هند.
گاهی ممکن است دادگاه با بررسی شواهد رای به کسب اموال نامشروع بدهد؛ بنابراین مجازاتی که برای فرد در نظر گرفته میشود، متفاوت خواهد بود. اگر مالی از طریق غیرقانونی کسب شود، این مال نامشروع است و تحصیل کننده آن باید پاسخگو باشد.در قانون اگر کسی مجرم به کسب مال نامشروع شناخته شود از 3ماه تا دوسال حبس را تحمل می‌کند و البته دو برابر مال کسب شده را باید به‌عنوان جزای نقدی پرداخت کند و مال ماخوذ (کسب شده) را نیز به صاحب خود برگرداند.
شکایت قربانی لازم است
با آن که بسیاری از مردم به روش‌های مختلف گرفتار رمالان شده‌اند، اما بیشترشان نمی‌دانند که می‌توانند از این افراد شکایت کنند. این افراد باید بدانند که می‌توانند به دادسرای محل وقوع جرم (محلی که رمالی صورت گرفته) مراجعه و شکوائیه تنظیم کنند. در رابطه با رمالی، فالگیری، د‌عا نویسی تا زمانی که کسی اعلام جرم یا شکایتی نکند و دادستان یا مقامات قضایی به پلیس اعلام نکنند عملا برخوردی با این مسئله نمی‌شود مگر به عنوان جرم مشهود خود پلیس برخورد کند مثلا در خصوص تبلیغات فالگیری و رمالی در فیسبوک و اینستاگرام و تمامی فضاهای اینترنتی باید گفت همه این تبلیغات حکم سند را برای پلیس دارد و پلیس می‌تواند به محض رویت آنها مداخله کند حتی اگر شاکی خصوصی وجود نداشته باشد.
