در امر رابطه جنسی دوران عقد ، چیزی به نام اجبار وجود ندارد و نباید هم وجود داشته باشد؛ زیرا رابطه جنسی، یک رابطه دوطرفه است که باید با رضایت، تمایل و لذت هر دو طرف رابطه، همراه باشد.
در رابطه بین زن و شوهرها، چه زن و چه مرد، هرگاه که نیاز به برقراری رابطه جنسی داشتند، باید این نیاز را با طرف مقابل خود در میان بگذارند. البته نوع بیان این درخواست هم بسیار مهم است و واکنش به پذیرفتن یا نپذیرفتن این درخواست هم از اهمیت بالایی، به‌خصوص در دوران عقد، برخوردار است.
رابطه جنسی دوران عقد
چرا؟ چون این واکنش می‌تواند نشان‌دهنده احترام ما به نظرات و شرایط فرد مقابل باشد». طلاق عضو کمیته روان‌درمانی انجمن روان‌پزشکان ایران عقیده دارد که برقراری یک رابطه جنسی اجباری، به‌هیچ عنوان توصیه نمی‌شود اما هریک از طرفین باید برای نپذیرفتن برقراری این رابطه، دلیل منطقی برای همسر خود بیاورند.
گاهی تقاضای برقراری رابطه جنسی در دوران عقد از سوی آقایان مطرح و از سوی خانم‌ها رد می‌شود و گاهی هم این تقاضا با حفظ چارچوب‌های مربوط به باکرگی و حاملگی‌های ناخواسته از سوی خانم‌ها مطرح و از طرف آقایان رد می‌شود. گاهی هم رابطه جنسی در این دوران، با اجبارهایی انجام می‌شود.
در هر دوی این موارد، ممکن است پشیمانی‌ها و دلزدگی‌هایی برای برخی از زوج‌ها ایجاد شود. یعنی افرادی که مجبور به برقراری رابطه می‌شوند، بعدها از اینکه به نظرشان احترام گذاشته نشده است، احساس بدی دارند و آنهایی هم که درخواست جنسی‌شان با پذیرش طرف مقابل همراه نبوده، ممکن است از اینکه به نیازهای طبیعی‌شان در دوران عقد احترام گذاشته نشده است، رنجش خاطر پیدا بکنند.
رابطه جنسی، یک رابطه دوطرفه است که باید با احترام، رضایت و لذت طرفین همراه باشد تا یکی خودش را قربانی این رابطه نداند.
زوج‌های جوان باید در دوران عقد، خیلی راحت درباره نیازهای جنسی خود با همسرشان حرف بزنند و هرگونه تمایل به برقراری یا عدم برقراری رابطه را با دلیل و منطق برای طرف مقابلشان بازگو کنند تا سوءبرداشت و ناراحتی از رفتار آنها پیش نیاید. رابطه جنسی، یک رابطه دوطرفه است که باید با احترام، رضایت و لذت طرفین همراه باشد تا یکی خودش را قربانی این رابطه نداند.
