کودکان در طلاق به چند گروه های سنی دسته بندی می شوند و عکس العمل های هر دسته چیست؟

در فصل گذشته راجع به چرخه غم و اندوه که کودکان درگیر طلاق تجربه‌اش می‌کنند بحث شد، در این فصل به بررسی گروه‌های سنی مختلف کودکان در طلاق و مسائل مربوط به آن‌ها پرداخته می‌شود. در نظر داشته باشید که هر کودک از نظر احساسی و رشد منحصر به فرد است و می‌توان انتظار داشت که همه آن‌ها به یک شکل رفتار کنند. کودکان می‌توانند از لحاظ اجتماعی و احساسی نسبت به همسالان خود بالغ یا نابالغ‌تر باشند و اطلاعات زیر تنها یک راهنمایی کلی است.

کودکان در طلاق

اگر به عنوان پدر یا مادر نگران رفتار یا سلامت احساسی فرزند طلاق خود هستید، مشورت با یک متخصص می‌تواند این اطمینان را به شما  بدهد که مشکل پزشکی‌ای وجود ندارد. اگر هیچ مشکل پزشکی‌ای وجود نداشت، مشورت با یک کودک درمان یا بازی درمان می‌تواند کمک کننده باشد.

تولد تا پنج سالگی

اغلب کودکان در طلاق در این رده سنی، به سادگی تغییرات و برنامه‌های پدر و مادر را می‌پذیرند. این مسئه می‌تواند به این دلیل باشد که آن ها هنوزبه اندازه کافی از عرف آگاه نیستند،. البته اگر کمی بزرگتر شوند وارد چرخه غم و اندوه خواهند شد، حتی اگر طلاق سال‌ها پیش صورت گرفته باشد.

کودکان در سن دو سالگی شروع احساس اعتماد و آینده نگری در جهان و محیط خود را تجربه می‌کنند. وقتی که تغییرات مربوط به طلاق اتفاق می‌افتد، اغلب احساس می‌کنند که کنترل جهانشان از دستشان خارج شده که منجر به افزایش کج‌خلقی‌ها و نمایش‌های عاطفی از ناامیدی، خشم و اضطراب می‌شود. والدین در این وضعیت می‌بایست قوانین خانه مادر و پدر را تا حد ممکن مشابه نگه دارند و هردوی آن‌ها غالبا با کودک تعامل داشته باشند. در وضعیت ایده‌آل کودک هر روز با هر دوی آن ها ارتباط مستقیم یا تلفنی و حتی ارتباط تصویری از طریق اینترنت داشته باشد. هر چه قدر که بیشتر احساس کنند که در زندگی‌شان پدر و مادر دارند، احساس امنیت و عشقشان حتی در سنین خیلی پایین بیشتر خواهد بود. تصاویر کودک با هر دو والدین و نیز یک آلبوم عکس یا یادآورهای دیگر رابطه بین والدین و فرزند حیاتی است. همچنین مهم است که والدی که زمان فرزندپروری بیشتری در اختیار دارد(غالبا مادر)، به صورت مستدام از والد دیگر صحبت کند و به کودک یادآوری کند که هردوی والدین برای امنیت, عشق و توجه بیشتر با هم همکاری می‌کنند. بچه‌های کوچک نیز ممکن است برای دفعات اولی که به تنهایی با پدر یا مادر خود وقت می‌گذرانند، خجالتی یا ترسو باشند، بنابراین هردوی والدین باید در این زمان‌ها آن را تشویق و حمایت کنند.

6 تا 8 سالگی

در بسیاری از مطالعات مربوط به کودکان در طلاق در رده سنی 6 تا 8 سال، با عنوان دلسوزان والدین شناخته می‌شوند. آن‌ها واقعا می‌خواهند که پدر و مادر احساس خوبی داشته باشند و در زندگی جدیدشان شاد باشند. این کودکان تمایل دارند که راجع به هر یک از والدین با دیگری صحبت کنند و فراهم کردن شرایط برای کودک برای بیان نکات مثبت و این که به او اجازه دهید تا در خانه شما راجع به والد دیگرش احساس خوبی داشته باشد، ضروری است. همچنین باید از طعنه زدن و پرسیدن سوالاتی که باعث ناراحتی کودک می‌شود، اجتناب کرد.

این بچه‌ها همچنین نیاز دارند که احساسات خود را مورد تایید قرار دهند. هرچند ممکن است شما به دلیل بالغ شدن ، در رابطه با طلاق خوشحال یا خوشبین باشید، احتمال دارد که بچه‌ها در این سن ناراحت شوند و کودکان در طلاق احساس تنهایی یا بی کفایتی داشته باشند. گوش دادن به آن‌ها بدون قضاوت و اجازه دادن به آن‌ها برای داشتن احساسات خود در مورد طلاق و صحبت کردن با شما در مورد آن‌ها بسیار مهم است. یافتن یک مشاور برای این گروه از کودکان بهترین راه حل است، زیرا آن‌ها نمی توانند به راحتی راجع به احساساتشان  با شما صحبت کنند چرا که احساس می‌کنند ممکن است شما را ناراحت کنند. با این حال، آن‌ها می‌توانند بدون هیچ مشکلی در گفتگو با یک غریبه صحبت کنند.

9 تا 12 سالگی

کودکان در طلاق در محدوده نه تا دوازده ساله به دلایل مختلف نسبت به طلاق به طرق مختلف پاسخ می‌دهند. یکی از مسائل مهم این است که آنها با هویت خود در حال مبارزه هستند – زیرا نه کاملا کودکند و نه کاملا نوجوان، بنابراین تغییرات احساسی  این گروه سخت خواهد بود. بی‌قراری یا رد کردن طلاق در این رده سنی در کودکان در طلاق ، طبیعی است.

کودکان این رده سنی از مشکلات موجود در خانواده آگاهند، به ویژه اگر مکالمات منفی و خصمانه بین پدر و مادر را شنیده باشند. آن‌ها ممکن است این تفکر را داشته باشند که پدر و مادر به خاطر طلاق سرزنش می‌شوند، بنابراین به عنوان یک پدر و مادر بد مستحق تنبیه از طریق رد شدن توسط فرزند خود هستند. اغلب این کودکان، با توجه به این که پدر و مادر را مقصر طلاق می‌دانند، نمی‌خواهند با هیچ یک از آن‌ها ارتباط داشته باشند. در نهایت این مسئله کودک را به خطر می‌اندازد، چرا که به داشتن پدر و مادر در زندگی نیاز دارد. هر یک از والدین که رابطه مداوم با کودک دارند، بایستی رابطه بین فرزند با والد دیگر را تشویق و حتی تسهیل کنند. معمولا وقتی کودک متوجه می‌شود، که پدر یا مادر هنوز هم پدر یا مادر خوبی است، به همکاری با او علاقه نشان می‌دهد که تنها به حفظ رابطه دوستانه بدون در نظر گرفتن نتایج آن کمک می‌کند.

13 تا 18 سالگی

فرزندان بزرگتر به طلاق با دو روش پاسخ می‌دهند. در روش اول، طلاق را مسئله‌ای بین والدین دانسته و با هر دوی آن ها رابطه‌ی خوبی را ادامه می‌دهند. در روش دوم، یکی از والدین را مجرم و دیگری را قربانی پنداشته و در روابط بین آن دو دخالت می‌کند. باز هم بسیار مهم است که تعامل کودک با والدین را تسهیل، تشویق و حتی به طور فعال ترویج دهیم، حتی اگر این تعاملات کوتاه یا مختصر باشد.

اغلب فرزندان بزرگتر برای کمک به خانواده داوطلب انجام وظایف بیشترند. ضروری است که این فرزندان خودشان را مسئول مراقبت خواهران و برادران و والدین حین طلاق ندانند. در حالی که آنها ممکن است داوطلب شوند تا کمی بیشتر کار کنند، هرگز نباید احساس کنند که یک فرد بالغ در خانه هستند. برای هر دوی والدین مهم است که به یاد داشته باشند که این کودکان بالغ واقعا بچه هستند، و آن‌ها باید وقت خود را داشته باشند.

در نظر داشته باشید که باز نگه داشتن خطوط ارتباطی و هر روز وقت گذراندن فرزندتان صحبت درباره دستاوردها، نگرانی‌ها و سوالاتش می تواند به هر دو والدین کمک کند تا با فرزندان خود ارتباط برقرار کنند و همچنین به مشکلات کودکان توجه کنند. این امر رایج است که کودکان با یکی از والدین صحبت کنند، بنابراین والدین باید بتوانند نگرانی‌ها، منافع و مشکلات فرزندان خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند تا بتوانند با هم همکاری کنند.