در صورتی که زوجه با فرد دیگری زنا کند و رابطه نامشروعی داشته باشد مشمول مجازات خواهد شد. زوج مدعی است که بارداری زوجه از طرف او نبوده و فرزند زوجه را از آن خود نمی‌داند لذا دعوای نفی نسب را به زوجه را مطرح می کند و در انتها با انجام آزمایش DNA مشخص می شود که زوج پدر فرزند زوجه نیست. حال با توجه به این که نطفه در زمان زوجیت منعقد شده و آزمایشات نیز پدر نبودن زوج را به اثبات می رساند می‌توان حکم به نفی نسب را صادر کرد؟
نظر اکثریت فقها
با توجه به قانون فراش و این که نوزاد در زمان زوجیت متولد شده و سن این طفل کمتر از 6 ماه و بیشتر از 10 ماه نیست و با توجه به ماده 1158 قانون مدنی ایران طفلی که در زمان زوجیت متولد می‌شود متعلق به زوجه است و با توجه به نظر فقهای مشهوری مانند آیت الله لنکرانی و وجود اماره شرعی و قانونی، هرگز نمی توان از طریق آزمایشات DNA نسبت مادر و فرزند را انکار کرد مگر این که این کار با دلایل شرعی و قانونی به انجام برسد، که در این صورت صحت قاعده فراش به زیر سوال خواهد رفت. مثلا زوج نمی تواند با زوجه نزدیکی کند یا این که زوج در آن دوران در مسافرت به سر می‌برده است. اگر قاضی متوجه رابطه بین فرزند و زوج شد باید هرچه زودتر این رابطه را اعلام کند.
نظر اقلیت فقها
با توجه به پیشرفت‌های علم پزشکی و بیولوژی، و این که اداره پزشکی قانونی طی اعلامیه ای بیان کرده که می توان در 90 درصد آزمایشات نسب را به اثبات رساند و از آنجایی که کارشناس حقوقی نظر به اماره فراش داده لذا اگر قاضی به یقین برسد می‌تواند به نفی نسب حکم صادر کند، به‌هرحال اگر کارشناس نسبت به اوضاع و احوال کاملا آگاه است، بنابراین نظر او قابل استناد خواهد بود.
نظر کمیسیون در دعوای نفی نسب
براساس همایش قضایی (1) جزایی، قاعده فراش مهم ترین مبنا برای تشخیص نسب است، اما این قاعده و قانون مطلق نیست، بخاطر این که فقها براساس دلایل شرعی و قانونی ،اثبات خلاف قضیه را مبنا قلمداد می‌کنند، ولی قاضی می‌تواند برای اثبات نسب از آزمایش DNA نیز استفاده کند که در مواد 211 و 212 قانون مجازات اسلامی مصوبه 1392 ذکر شده است. علاوه بر آن، قاضی می تواند از اهل خبره نیز استفاده کند و به استناد به نظر آن‌ها، حکم نفی نسب را صادر کند.