مناسب ترین و شاید تنها کلمه ممکن برای پاسخ این سؤال، «تجاوز» بود. تجاوز، زشت‌ترین و منفورترین واژه موجود در قلمرو واژگان است که تجلی آن، جسم را نابود، روح را ویران و هستی را به نیستی می‌کشاند. «قتل» گرانبهاترین گوهر هستی یعنی حیات را از بین می‌برد؛ «خیانت» عالی‌ترین ارزش انسانی یعنی شرافت را به زیر می‌کِشد و «دزدی» دست درازی به سرمایه و دسترنج مادی انسان است؛ اما تجاوز، همه این صفات نکوهیده را یکجا دارد؛ تجاوز، قتلِ حیات روحانی، خیانت به شرافت انسانی و تاراجِ سرمایه معنوی انسان است. قتل که در مقام دفاع از جان و مال و ناموس صورت گیرد، مقدّس است، خیانت که به جائر و ستمگر شود، مشرَّف است و دزدی که از سر اضطرار و ناچاری باشد، مباح است. اما تجاوز، در هر قامتی و در هر حالتی مذموم و منفور است؛ تجاوز، زشتی است که هرگز زیبا نمی‌شود. اگر می‌توانستم تنها یک کلمه را از دنیا پاک کنم، آن کلمه قطعاً «تجاوز» خواهد بود.
