شاخص‌هاى بورس همچون دماسنج نشان‌دهنده وضعیت بازار سرمایه و وضعیت اقتصادى یک کشور است. کاهش شاخص سهام عموماً به معناى رکود اقتصادى و افزایش آن به مفهوم رونق اقتصادى است. اولین بار شاخص قیمت سهام در سال ۱۸۸۴ در آمریکا مورد استفاده قرار گرفت. این شاخص در صنعت راه‌آهن از میانگین ساده قیمت سهام ۱۱ شرکت به‌دست مى‌آمد. امروزه شاخص‌هاى زیر در بازار سرمایه آمریکا رواج دارد.
- شاخص داوجونز (Dow jones) که شامل اطلاعات ۳۰ شرکت صنعتی، ۲۰ شرکت حمل‌ونقل و ۱۵ شرکت خدمات عمومى.
- شاخص بارون (Barron) شامل سهام ۵۰ شرکت بزرگ.
- میانگین جامع ولیولاین (Value line) شامل بیش از ۱۲۰۰ سهم بورس نیویورک و بازار خارج از بورس.
- شاخص دایجست (Digest)شامل ۲۵۰۰ سهم.
- شاخص جامع بورس نیویورک (NYSE) شامل ۱۶۰۰ سهم عادى بورس نیویورک.
- شاخص ارزش بازار بورس آمریکا (ASE) شامل سهام ۸۰۰ شرکت.
- شاخص جامع (NASDAQ) شامل سهام عادى خارج از بورس.
- شاخص استاندارد پورز ۲۵۰ (۲۵۰ S&P) شامل ۲۵۰ سهم بزرگترین صنایع خارج از بورس.
- شاخص جامع ولیولاین شامل ۱۷۰۰ سهم شرکت‌هاى بزرگ و کوچک.
- شاخص سهم عادى ویلشایر ۵۰۰۰ شامل تمام سهمى که روزانه قیمت و مقدار معامله آن در دست است.
- شاخص استاندارد و پورز ۵۰۰ (۵۰۰S&P) شامل ۴۰۰ شرکت صنعتی، ۶۰ شرکت حمل‌ونقل و ۴۰ شرکت خدمات عمومى.