طبق مصوبات کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات تماس با کدهای اضطراری ملی باید به شکل رایگان صورت بگیرد.
به طور طبیعی هر یک از اپراتورهای تلفن ثابت و همراه تعرفههای خاصی برای هر دقیقه مکالمه داشته و موظف به اعلام این تعرفهها از طریق سایت خود و شفافسازی در خصوص آنها هستند با این حال برخی کدهای خدماتی هم هستند که تماس با آنها طبق مصوبات سازمان تنظیم مقررات ارتباطات باید به شکل رایگان صورت بگیرد.
طبق مصوبه رگولاتوری، کدهای خدماتی به طور غالب به گروه کدهای سه، چهار و پنج رقمی تقسیم شده و هر یک از این گروهها نیز تقسیم بندی های خاص خود را دارند. در این میان کدهای سه رقمی که در حال حاضر تمام آنها با شمارههای 11 و 12 و 19 شروع میشوند، تحت عنوان کدهای ملی شناخته شده و به دو گروه اضطراری و عمومی تفکیک می شوند.
کدهای ملی گروهی از کدهای خدماتی هستند که لازم است بهرهگیری از آنها در سطح کلیه استانهای کشور تعریف شده باشد. در این میان کدهای اضطراری نیز دارای ویژگیهای خاص خود محسوب شده و شرایطی را دارا هستند. شمارههای سهرقمی اضطراری ملی دارای ویژگیهایی هستند که در میان آنها میتوان به داشتن جنبههای حیاتی و فوری آنها اشاره کرد. در این بخش شماره کدهایی مانند اورژانس، آتشنشانی، پلیس و … قرار میگیرد. همچنین به طور معمول مدت زمان مکالمه با این کدها کوتاه بوده و خدمترسانی آنها در سطح کل کشور مورد نیاز است.
در این زمینه واگذاری کدها با تایید کمیته واگذاری کدهای خدماتی و تصویب کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات به صورت رایگان بوده و تماس با این کدها نیز رایگان خواهد بود. در حال حاضر برای این کدها جدولی طراحی شده که در ذیل آمده است:
ردیف | کد خدماتی سه رقمی اضطراری ملی | دارنده کد |
1 | 110 | نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران |
2 | 112 | جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران |
3 | 113 | وزارت اطلاعات |
4 | 114 | وزارت اطلاعات |
5 | 115 | مرکز فوریت های پزشکی کشور |
6 | 123 | سازمان بهزیستی- فوریت های اجتماعی |
7 | 125 | سازمان آتش نشانی |